Муу ерын тоо гэж байдаг болов уу

“13″ын тотэг гай зовлон, аюул осол авчирдаг гэдэгт гадныхны 99% нь итгэдэг гэвэл нэг их хол зөрөхгүй биз ээ. Ялангуяа аливаа сарын 13-ны өдөр баасан гаригт таарвал бүр ч дор юм болдог гэх. Даамжраад энэ мухар сүсэг нь хүрээнээсээ хальж, дэлхийн олон оронд зочид буудлын байшин, давхар, өрөө тасалгааг энэхүү тоогоор дугаарлахаас зайлсхийх, алгасах, 13-ыг зөрүүлж “12а” гэсэн тоогоор орлуулдаг гэнэ. Хүн нийгмийг хүндрүүлсэн энэ мэт туйлшрал хангалттай их байна. Нэгэн сонирхолтой судалгаанаас үзэхэд 13-ын тоотой өдөр нисэх онгоцоор үйлчлүүлэгчдийн дийлэнх нь Ази, Африк, лалынхан байдаг нь тогтоогдсон аж. Үхэл хагацал гай тотгор ёрлосон нь ганц 13-ын тоо бишээ. Гадныхны хувьд “999″-ийн тоо шууд буг чөтгөр, сатаны билэгдэлтэй холбогдон ойлгогдоно. Харин Монголчууд бидэнд үүнээс эрхэм тоо гэж үгүй билээ. Хямдралын “999″, алтны “999″ сорьц, цаашлаад машин, гар утсандаа энэ дугаарыг авах гэж улайрна. Гадаадынхан мөн “666″-ийн тооноос цэрвэнэ. Учир нь тэд эхэ-ШМЗэргэсэн “999″-өөр төсөөлнө. 1966 онд Монголд болсон их үерийн гамшгийг Оросууд муу ёрын тоотой холбон үзсэн гэдэг юм билээ. Мухар сүсэг бишрэлд бодитой, бодитой бус шалтгаан, хүчин зүйл ер хамаагүй. “13″-ын тоотой өдөр тохиолдлоор онгоц сүйрвэл техникийн шалтгааныг нь авч үзэх хүн ер нь гарах болов уу. Европт 1999 онд төрөлт хамгийн их буурсан он байсан гэдэг. Шалтгаан нь ойлгомжтой биз. Улс орон бүрт айдас төрүүлсэн тоо бий. Хятад, Япончууд дөрвийн тоог азгүй тоо гэж үздэг. Дөрвийн тоо нь ханз үсгийн авиа зүйд тэдэнд яг “үхэл”-тэй адилхан сонсогддог байна. Харин есийн тоо Японоор бол “өвчин зовлон”-г санагдуулдаг гэнэ. Японд эмнэлгүүдэд дөрөв, есийн тоотой давхар байдаггүй гэх юм билээ. Монголчууд бид “дордохын долоо” гэдэг болохоор долоогийн тооноос цэрвэдэг юм болов уу.

Сая сонсоод бсан чинь таалагдаад тэгээд тавичлаа шүү

Монголчууд гоё дуулж байга биз хэхэ

Хасарваань Жимс

Холын улсад нэг бяцхан сургууль байдаг байжээ.Энэ сургуульд хүмүүжил,харилцаа,хэл,математикийн хичээлүүлдийг заадаг нэгэн настай багш байдаг байв.Энэ багш маш хатуу зарчим,дэг журмыг шаарддаг хатуу багш байсан тул сурагчид түүнээс тун их эмээдэг байжээ.Сурагчид түүний дэргэд сахилга батын ямар нэг зөрчил гаргахгүйг хичээдэг байв.Энэ багш хичээл дээрээ эсвэл давтлагын үед сурагчдын хянаж байх зуураа амандаа ямар нэг идэх юм хийн хүлхэж суудаг байв.Шүүгээнээс ууттай юм гарган түүнийгээ амтархан амандаа хийж байхдаа хааяа ширүүхэн дуугарч сануулга өгдөг байв."Энэ бол хүүхдүүдийн иддэг юм биш.Томчууд л идэж болдог юм.Хүүхдүүд идвэл үхчихдэг юм" гэхэд нь улам ихээр сонирхдог байв.Гэсэн ч багш нь чухам юу идээд байгааг огт мэдэж чадахгүй л байлаа.
Ийм маягаар өдөр,сар өнгөрч байтал нэг өдөр багшид хот руу явах ажил гарчээ.Явахдаа хүүхдүүдийг"Намайг байхгүйд хичээлээ сайн хийж,янз бүрийн төвөг удахгүй байж байгаарай!гэж сайтар анхааруулаад явжээ.Багшийн юу иддэгийг мэдэх хүсэлдээдийлдэж юу л болвол болог гэж шийдсэн хэдэн сурагч багшийн шүүгээг уудалж нөгөө айхтар хортой гээд байгаа идэх юмыг гаргаж иржээ.Сийрсэн цаасанд боож хийсэн хасарваань жимс байв.
Эхлээд хүүхдүүд энэ жимсийг томчуудад зориулсан эм гэж боджээ.Дараа нь амсаж үзэхээр шийдэн нэг нэгийг амстал гайхалтай сайхан амттай зүйл байх нь тэр.
Хүүхдүүд айдас болгоомжлолоо умартан амтархан идсээр байгаад дуусгачихав.
Эхэндээ хэдэн хүүхэд зориглож идэж эхэлсэх бол сайхан амттайг нь мэдсэнээр ангиараа шуугилдан идсээр нөгөө сайхан амттанаас ширхэг ч үлдээгүй байлаа.Хүүхдүүд айж эхэлцгээв багшийгаа ирэхээр нь юу гэж хэлэх вэ хэмээн сандралдацгааж байлаа.
Нэгэнт л шийтгүүлэхээс хойш ядаж л хөнгөн шийтгэл яаж авах тухай бодоцгоолоо.
Гэтэл яриа хөөрөө багатай нэгэн жаал ийм санаа сэджээ.
Тэр жаал багшийн үнтэй цайтаа бэхийн чулуун савийг газар шидэн хагалжээ.
Доторх бэхийг нь багшийн ширээн дээр асгаж тараагаад,ширээг хэмхчиж эвдэв.
Дараа нь дотуур байрнаас хүүхэд бүрийн тоогоор хөнжил авчруулаад ангид зэрэгцэн хэвт гэжээ.
Их үдийн алдад багш хотоос иргэн ирэв.Давтлагын өрөөнд ороод эмх замбраагүй байгааг хараад нүд нь орой дээрээ гарах шахав.Хагарсан үнэт чулуун бэхийн сав,ангийр нэг тарсан бэх эвдэрсэн ширээ сандал хөгжилөөр биеэ ороосон нойрмог харцтай хүүхдүүд...Багш"Юу болоод байган бэ? Хурдан тайлбарлаад аль!"гэж бухимдаж шаардсан дуугаар хашгирав.
Залжин сурагч өндийн"Багш аа,бид завсарлагаанаар тоглож байгаад таны ширээг унгаачихсан.Тэгсэн чинь дээр нь байсан таны хайртай бэхийн савийг унгаагаад хагалчихлаа.
Тэгээд яахаа мэдэхгүй зөндөө сандарсан.Бүгдээрээ бодож байгаад болшгүй алдаа хийсэндээ гэмшээд үхсэн нь дээр гэж шийдээд таны хортой жимсийг идчихсэн.Одоо үхэхээ хүлээгээд хэвтэцгээж байна.Багшаа уучлаарай!"гэхэд нь багш нь үг хэлэлгүй уртаар нэг санаа алдаад гараад явчихжээ.
Багш гадаа гараад "За за хүүхдүүд маань том болж байгаа юм байна"гэж өөрөө өөртөө хэлжээ.



"Эмпати"төвийн "Сургамжит өгүүллэг" Цуврал номноос.... Сэтэгдэл үлдээн үү